دسته ای از بازیگران بازی در نقش های تیپیک را ترجیح داده و شمایلی را می سازند که در فیلم های مختلف به تکرار آن می پردازند. بازیگران موفق این گروه، با اندکی ریزه کاری و کار روی جزییات از کلیشه شدن گریخته و سال های متمادی به ایفای نقش در آثار سینمایی می پردازند.

«نگار جواهریان» یکی از همین دسته بازیگران است که با توجه به آناتومی صورت و صدایش گزینه مناسبی برای نقش های آرام، کم افت و خیز و درونگرا به حساب می آید.

او که کارش را با نقشی در «من ترانه پانزده سال دارم» آغاز کرده و با «قدمگاه» در جشنواره فیلم فجر درخشید، در تمامی فیلم های شاخص کارنامه بازیگری بیست ساله اش به ندرت در نقش هایی با ویژگی های برونگرا، به جز «خوابگاه دختران» و «نگار»،بازی کرده و تبحری ویژه در شکل دادن و جان بخشیدن به شخصیت های خاص و چند لایه دارد،برای مثال در«تنها دوبار زندگی میکنیم» شخصیت شهرزاد کاملا انگ او بود و به واقع در نقش زندگی کرد.

پس از آن به همسر طلبه جوان«طلا و مس» میرسیم که فراز و فرودهای نقش را عالی از کار درآورد و مادری جوان مبتلا به بیماری ام.اس را کاملا متقاعد کننده ایفا کرد، کاری که با ظرافتی خاص در «یه حبه قند» نیز انجام داد و نقش نوعروس اهل یزد را با لهجه ای پررنگ ایفا کرد.

جواهریان نقشی شبیه به این را در «بی خود و بی جهت» هم ایفا کرد، در حالی که برخلاف یه حبه قند بار اصلی قصه را به دوش نمی کشید.

«اینجا بدون من» یکی از مهمترین فرازهای دوران بازیگری جواهریان است که در نقش یلدا دختر خجالتی و معلول خانواده ای از طبقه کارگر درخشان ظاهر شد، به ویژه اینکه از زبان بدن و نگاه بیشترین بهره را برای باورپذیری شخصیتی که دور از مخاطب به نظر می رسید، گرفت، کاری که نظیر آن را در «حوض نقاشی» با مهارت انجام داد و مادری جوان مبتلا به یک نوع بیماری ذهنی را خلق کرد، آن هم به شکلی کاملا دلنشین که مخاطب را به بهترین شکل به سمت خود می کشاند.

او که هیچگاه بازیگری پرکار نبوده در سال های اخیر کم کارتر از قبل شده و در یک سال اخیر در «طلا» و «گرگ بازی» بازی متفاوتی را ارائه کرد که به دلیل اکران نامناسب به درستی دیده نشد.

نگار جواهریان که یک سال اخیر را خارج از ایران گذرانده، این روزها فیلم «مجبوریم» را در نوبت اکران دارد، که میتوان شمایلی متفاوت از بازی پرتوانش را در آن دید.

منبع: سینما ایده آل