خلاصه ای از یادداشت علی‌رضا علوی‌تبار منتشر شده در «مشق نو» را بخوانید: 

اگرچه هنوز زمان قابل توجهی تا برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری در ایران مانده است، اما مثل همیشه «شیفتگان خدمت»! پیشاپیش در حال آماده‌سازی خود برای حضور در صحنه و ایفای نقش در بسترهای انتخاباتی هستند! اما اگر از این «تشنگان خدمت» بگذریم، داشتن تصوری روشن از زمینه‌ای که انتخابات در آن برگزار می‌شود، برای همه علاقه‌مندان به آینده ایران ضروری است. پرسش مشخص این است که انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 در چه وضعیتی برگزار خواهد شد؟ آیا در آن وضعیت احتمالی به‌طور اساسی سیاست‌ورزی ممکن است یا خیر؟ تلاش می‌کنم تا با تأمل نکاتی را بگویم. هدفم این است که کمی فضای پرابهام آینده را در پرتو روندهای جاری روشن کنم.

هسته اصلی قدرت در ایران یک‌بار دیگر تصمیم گرفته است به سوی «حاکمیت یکدست با محوریت نظامیان» حرکت کند. این سومین بار است که برای یکدست‌سازی کامل حاکمیت و تبدیل آن از اندک‌سالاری به تک‌سالاری اقدام می‌شود. در مرتبه نخست که از دور دوم ریاست‌جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی شروع شد، به دلیل اشتباه محاسباتی، دوم خرداد پدید آمد. 

دفعه دوم که از دور دوم آقای خاتمی آغاز گشت، به پیدایش دولت مهرورزی که شکل کاریکاتوری دولت انقلابی بود، منجر گردید؛ دولت ویرانگری که نظام اداری، نظام اقتصادی و روابط بین‌المللی کشور را شخم زد و میلیاردها دلار درآمد نفتی را به باد فنا داد! اینک ظاهرا دور سوم تلاش آغاز شده است! طلیعه آن هم همین مجلس یازدهم است! مجلسی که هر روز باید نمایندگانش را کنترل کرد تا با پای پیاده برای تبدیل کردن کاخ سفید به حسینیه! به راه نیفتند!

اصلاح‌طلبان در موقعیت دشوار کنونی به ناگزیر باید در چند محور درگیر شوند، ‌آن هم در شرایطی که خود از ضعف‌های متعددی رنج می‌برند. بحث‌های زاینده و نوآورانه در میانشان به حداقل رسیده است، انسجام انضباط تشکیلاتی را رها کرده‌اند و باور دارند که همه شیوه‌هایی که برای اصلاح وضعیت به کار می‌آید بی‌نتیجه مانده است

منبع: آخرین خبر