در فاصله 4 روز تا شروع بازی‌های پارالمپیک، سومین رویداد بزرگ ورزشی دنیا، مشعل بازی‌ها در استوک مندویل انگلستان، زادگاه جنبش پارالمپیک، روشن شد.
بعد از جنگ جهانی دوم به دلیل تعداد زیاد معلولان جنگی، ورزش‌های افراد معلول جسمی - حرکتی پا به عرصه وجود نهاد.
در تحقیقاتی که برای سلامتی این افراد انجام شد، مشخص گردید که ورزش یکی از بهترین درمان‌های معلولیت است.
در سال 1944 دکتر «لودویگ گوتمن» بر اساس درخواست دولت بریتانیا بیمارستان استوک مندویل که یک مرکز جراحی نخاعی بود را تاسیس کرد. در این مرکز ورزش یکی از درمان‌های موثر معلولان به حساب می‌آمد.
ورزش - درمانی قدم اول برای ابداع ورزش‌های معلولان بود که سپس به مسابقات و رقابت‌های ورزشی ختم شد.
در 28 جولای سال 1948، روز افتتاحیه بازی‌های المپیک 1948 لندن همزمان بود با افتتاح بازی‌های استوک مندویل که در حقیقت در این روز ورزش‌های با ویلچر آغاز شد.

کاروان ایران در توکیو تنها 62 ورزشکار خواهد داشت که این تعداد نسبت به چهار دوره گذشته، کمترین میزان ورزشکار خواهد بود. مدیران کمیته ملی پارالمپیک باوجود اینکه می‌توانستند ورزشکاران بیشتری را به توکیو اعزام کنند، اما به دلیل سیاست‌های تعیین شده، از این کار خودداری و اعلام کردند در این دوره یک نگاه کیفی دارند. حتی تیم فوتبال نابینایان که حامیان زیادی داشت هم به خاطر سیاست‌های کمیته پارالمپیک از اعزام بازماند. این 62 ورزشکار توسط 21 مربی در توکیو هدایت می شوند و در 10 رشته رقابت خواهند کرد. والیبال نشسته و بسکتبال با ویلچر رشته‌های تیمی هستند و بقیه ورزشکاران در رشته‌های انفرادی حضور خواهند داشت.

منبع: مهر