سید محمد غرضی، کاندیدا اسبق ریاست جمهوری، در گفت‌وگو با برنا در رابطه با حضور چهره های نظامی در انتخابات 1400 گفت: سابقه دوستان نظامی از مشروطه تاکنون مورد تایید ملت قرار نگرفته است، مثلا در مشروطه منجر به کودتای رضاشاه شد و در سال 1299 مشروطه را کنار گذاشتند زیرا تحت عنوان اینکه می خواهند امنیت به وجود آورند، مجلس مطابق مصالح خود را تشکیل دادند و پس از آن کشور به سمت ستاد نظامی رضاشاه و دوستانش سوق گرفت. نظامی با نظامی گری فرق دارد، نظامی برای حفظ کشور جان خود را از دست می دهد و مورد احترام مردم است ولی نظامی‌گری  کشور را به سمت اهداف تنظیم نظامی میبرد.

او ادامه داد: آن بیست سال برای تاریخ ایران، تاریخ ضد مشروطه به حساب می اید، پس از آنکه محمد رضا نتوانست کشور را اداره کند در نهایت رزم ارا را نخست وزیر کرد که با نظامی گری بنا داشت کشور را اداره کند اما ترور شد و کشور به این سمت رفت که نظامی گری‌مورد تایید نیست، او حتی در زمان تشیع جنازه مورد مشایعت قرار نگرفت. پس از این اتفاقات کودتا رخ داد که باعث و علت آن نظامی گری بود و زاهدی قدرت اجرایی را به عهده گرفت و ظرف 25 سال مردم به دولت نظامی پشت کردند و در آخرین مرحله محمدرضاشاه یک نظامی را نخست وزیر کرد که سرنوشت او هم مورد تایید قرار نگرفت‌.

این فعال سیاسی اظهار کرد: در دوران مشروطه بارها نظامی‌گری برای اداره کشور تصمیم گرفته است اما مورد تایید مردم قرار نگرفتند، در این چهل سال این 5 مدیرانی که بر سر کار آمدند هر کدام به نحوی متکی بر طیف اصولگرا و یا اصلاح طلب بودند که با‌یک نگاه  متوجه می‌شویم  این افراد بنا داشتند که احزاب و گروه خود را بر ملت تحمیل کنند، اما باز هم این پنج مدیر مورد تایید قرار نگرفتند. نظامی‌گری در این 40 سال نتوانسته که رای مردم را به دست آورد. حضور احتمالی نظامی ها برای انتخابات مانند این ضرب المثل است‌ «سالی که نکوست از بهارش پیداست». نظامی ها برای انتخابات ریاست جمهوری موفق نمی شوند زیرا کشور توان این را دارد که نظامیگری را نفی کند و اگر چنین دولتی به وجود آید سرنوشت دولت‌های گذشته را برق خواهد زد.

او افزود: نظامی ها فکر نکنند توانایی اداره کشور را با نظامی‌گری دارند، مطمئن باشند که مردم با آنها همکاری نمی‌کنند و فقط برای خودشان دردسر می سازند و برای ملت هم گرفتاری به وجود می آورند. برای اداره کشور بهتر است به استقلال آزادی جمهوری اسلامی بازگردیم. اگر یک نظامی بتواند در مسند ریاست جمهوری قرار  بگیرد هزینه‌های زیادی را به بار می‌آورد زیرا مردم با او همکاری نمی‌کنند و گرفتار می‌شویم.

منبع: برنا